rejestracja@alma-medica.pl
+48 660 530 120
To zostało już udowodnione: największy strach każdy człowiek odczuwa przed bólem. Kierunki nowych badań medycznych od lat zmierzają do tego, by zamiast chemicznych środków przeciwbólowych stosować środki naturalne, bowiem zdolności lecznicze naszego własnego organizmu są zdumiewające. Złożoność procesów biochemicznych, jakie zachodzą w trakcie gojenia się złamań jest ogromna i od dawna stanowi przedmiot opracowań naukowych. Badania laboratoryjne udowodniły, iż czynne biologicznie substancje w organizmie człowieka wyraźnie wspomagają leczenie i w konsekwencji prowadzą do wygojenia się uszkodzonych struktur.
Coraz powszechniej stosuje się obecnie w medycynie metodę zwaną „PRP” ( z angielska Platelet Rich Plasma). Polega ona na tym że, bogate w płytki krwi osocze można po odpowiednich zabiegach stosować jako lek naturalny, który z jednej strony przyspiesza gojenie, z drugiej łagodzi ból. Płytki krwi to niewielkie komórki pozbawione jądra komórkowego, których główna funkcja polega na zapewnieniu krzepliwości krwi. Zawierają one bowiem wiele różnorakich czynników wzrostu oddziałujących na komórki innych tkanek i powodujących ich mnożenie, wzrastanie i produkcję innych aktywnych substancji. A te z kolei wpływają na gojenie się skóry, wzrost naczyń krwionośnych, syntezę kolagenu oraz wydzielanie kolejnych aktywnych substancji. Większe ilości tych czynników powodujących gojenie można uzyskać poprzez odwirowanie krwi i zagęszczenie w niej trombocytów, czyli płytek krwi.
Na tym właśnie założeniu opiera się metoda podawania PRP. Przy pomocy specjalnego systemu strzykawek pobiera się od pacjenta jego własną krew, którą następnie odwirowuje się w wirówce laboratoryjnej. Siła odśrodkowa powoduje ułożenie się różnych komórek w różnych warstwach wirowanej krwi. W ten sposób pozyskuje się zagęszczoną masę płytek krwi ze skoncentrowaną ilością czynników wzrostu. Tak przygotowany preparat wstrzykuje się pacjentowi. Całość procedury trwa około 30 minut.
Głównym wskazaniem do stosowania tej metody są: opóźnione gojenie złamań, schorzenia o charakterze entezopatii (łokieć tenisisty), zwyrodnienie ścięgna Achillesa czy ostrogi piętowe.
Podanie PRP wymaga czasami powtórzenia, a jego korzystne działanie odnotowuje się już po pierwszym zastosowaniu.
Neurologia jest specjalizacją, która zajmuje się leczeniem uszkodzeń mózgu, nerwów oplatających ciało człowieka i naczyń odżywiających tkankę nerwową. Objawem choroby mózgu może być ból głowy, zaburzenia pamięci, niedowład (osłabienie) kończyn (lub kończyny), zaburzenia równowagi, padaczka, zaburzenia widzenia, trudności wysławiania lub zaburzenia rozumienia mowy. Uszkodzenia nerwów w obrębie tułowia objawiają się osłabieniem kończyn, zaburzeniami w odczuwaniu bodźców np. bólu lub temperatury.
Pewne choroby mózgu mogą powodować zaburzenia psychiczne – spowolnienie w czynnościach życiowych, niechęć do energicznego działania, brak emocji. W psychiatrii obraz zaburzeń jest znacznie bogatszy w doznaniach pacjenta, a w badaniach obrazowych mózgu nie stwierdza się zmian tkanki mózgowia. Uszkodzenia mózgu mogą mieć różne przyczyny. Mogą być spowodowane rozrostem guza, zaburzeniami ukrwienia (te są najczęstsze), zapaleniem tkanki mózgowej lub zaburzeniami metabolizmu (cukrzyca). Istnieje grupa chorób neurologicznych spowodowanych błędem metabolizmu wskutek wady funkcji enzymu, są to choroby wrodzone, często dziedziczne. Objawy ujawniają się wcześnie i postępują z wiekiem
Ktoś, kto czuje się źle, szuka porady lekarza. Neurologia do niedawna była dziedziną w której diagnoza opierała się na wnikliwym badaniu i analizie stwierdzanych odchyleń od stanu prawidłowego, nie było możliwości uwidocznienia zmian chorobowych mózgu lub kręgosłupa czy rdzenia kręgowego (mieszczącego się w obrębie kręgosłupa).
W ciągu ostatnich 30lat rozpoznawanie i leczenia schorzeń neurologicznych ulegało zmianie przypuszczalnie w większym zakresie niż w jakiejkolwiek innej dziedzinie medycyny. Postęp dokonał się dzięki rozwojowi metod diagnostycznych – tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, ultrasonografii; pojawiły się nowe leki i nowe możliwości leczenia ciężkich schorzeń, w których istnieje zagrożenie życia. Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny mózgu umożliwiają ocenę charakteru uszkodzeń, m.in. pozwalają na wczesną diagnozę guzów mózgu i co za tym idzie wczesne i skuteczniejsze leczenie. Badanie ultrasonograficzne (dopplerowskie) tętnic zaopatrujących mózg pozwala na wykrycie zmian miażdżycowych, które zmniejszają dopływ krwi do mózgu – powodując powolne obumieranie komórek co objawia się zaburzeniami pamięci, orientacji, otępieniem, niedowładem kończyn. Stwierdzenie takich zmian w naczyniach prowadzących krew do mózgu jest wskazaniem do udrożnienia (stentowania) „chorych” tętnic, umożliwia to poprawę metabolizmu (odżywienia) mózgu.
Podobny postęp dokonał się w leczeniu choroby mięśni – miastenii. Osłabienie mięśni powiek lub mowy, połykania lub mięśni kończyn, które pojawia się po niewielkim wysiłku, a gdy choroba jest zaawansowana – znaczne osłabienie może prowadzić do śmierci wskutek zaburzeń oddychania. Osiągnięcia ostatnich dziesięcioleci umożliwiają skuteczne leczenie w okresie ostrego ataku choroby dzięki aparaturze reanimacyjnej, co umożliwia wdrożenie leczenia, które stabilizuje stan. Obecnie nie notuje się śmierci z powodu miastenii. Znaczny postęp dokonał się również w rozpoznawaniu i leczeniu chorób kręgosłupa. Zmiany (zwyrodnienia) kręgosłupa są bardzo częste w starszym wieku i u ludzi pracujących ciężko fizycznie (młodych), ale jak wskazują badania amerykańskie, zwyrodnienia uwidocznione na zdjęciach rentgenowskich nie muszą powodować istotnych uszkodzeń nerwów, mimo że są przyczyną bólu. Tu również tomografia komputerowa kręgosłupa pozwala na właściwą ocenę stopnia uszkodzenia. Równoczesny postęp metod operacyjnych umożliwia skuteczne leczenie schorzenia. Tak więc warto zasięgnąć porady neurologa w razie męczącego bólu głowy, zaburzeń pamięci, osłabienia które pojawia się po niewielkim wysiłku lub bólu kręgosłupa, który bywa dokuczliwy a głównie niepokoi pacjenta bo nie zna jego przyczyny.
Gdy widzimy, że zmarszczek przybywa, skóra nie jest już taka jędrna jak dawniej, albo „męczą ją” różne problemy – przebarwienia, trądzik, blizny potrądzikowe – trzeba się oddać w ręce dermatologa.
Starzenie się skóry – photoaging – jest to proces fizjologiczny. Od wielu lat wiadomo jednak, że procesowi naturalnego starzenia się skóry towarzyszy starzenie spowodowane działaniem dodatkowych czynników środowiskowych, a przede wszystkim promieniowania ultrafioletowego. Naturalne (chronologiczne) starzenie się skóry wydaje się z góry zaprogramowanym procesem, będącym wynikiem kodu genetycznego charakterystycznego dla danego gatunku.
Obecnie uważa się, że zmiany na skórze twarzy są w około 80% zależne od czynników środowiskowych, w tym przede wszystkim promieniowania UV; dotyczy to również skóry grzbietów rąk, pozbawionej włosów skóry głowy u mężczyzn i w mniejszym stopniu podudzia u kobiet. Nasilający się problem fotostarzenia skóry wynika ze zwiększonej długości życia, stałych i często nadmiernych ekspozycji na promieniowanie UV, mody na korzystanie z solariów. Objawy kliniczne, będące następstwem przewlekłego działania promieni UV, to:
• drobne i głębokie zmarszczki
• nierówna chropowata powierzchnia skóry, wiotkość skóry
• plamy soczewicowate
• nieregularne przebarwienia teleangiektazje (tzw. skóra naczyniowa)
• przerost gruczołów łojowych
• łagodne zmiany przerostowe (prosaki, brodawki łojotokowe)
• zmiany przednowotworowe – rogowacenie słoneczne
• nowotwory skóry.
Pilingi chemiczne (dermatologiczne) polegają na stosowaniu różnych związków chemicznych, które powodują kontrolowane uszkodzenie(złuszczenie) skóry, a następnie regenerację naskórka lub jednocześnie naskórka i skóry właściwej. W gabinetach dermatologii estetycznej pilingi zajmują od lat pierwsze miejsce w rankingu najbardziej popularnych zabiegów. Szeroka gama pilingów umożliwia dobór odpowiedniego preparatu w zależności od oczekiwań i potrzeb każdego Pacjenta. Zapewnia w ten sposób indywidualnie opracowaną kurację pod kątem różnych problemów natury estetycznej (trądzik, blizny, zmarszczki, przebarwienia, łojotok, utrata jędrności i elastyczności). Pilingi stosowane są nie tylko do leczenia zmian chorobowych na skórze, ale także mogą być wykonywane u ludzie ze zdrową skórą jedynie dla poprawy jej wyglądu. Efektem zabiegu jest rozświetlenie, odświeżenie, redukcja zmarszczek, rozjaśnienie przebarwień, wyraźne zmniejszenie liczby zaskórników, zwężenie porów, poprawa napięcia i regeneracja cery.
Botox – terapia botulinowa jest jedyną metodą redukcji zmarszczek mimicznych, która działa na ich główną przyczynę – mięśnie mimiczne. Za pomocą iniekcji z botuliny połączenia między nerwami a mięśniami zostają chemicznie zablokowane na określony czas. Botulina zatrzymuje impuls nerwowy, tak by nie dotarł on do mięśnia i nie powodował jego kurczenia. Dzięki temu mięśnie słabiej się kurczą, w efekcie skóra staje się rozluźniona, a zmarszczki mniej widoczne.
Kwas hialuronowy – jest naturalną substancją, występującą w naszym organizmie, która pomaga w nawilżeniu oraz utrzymaniu objętości skóry. Wraz z wiekiem zmniejsza się ilość i jakość kwasu hialuronowego, co prowadzi do zwiotczenia skóry. Skóra robi się wysuszona, pojawiają się delikatne linie, a potem głębokie zmarszczki. Policzki i wargi tracą swoją objętość. Kwas hialuronowy stosowany jest w celu redukcji zmarszczek (zmarszczki na czole, między brwiami, wokół ust, kurze łapki, fałdy nosowo-wargowe), modelowania twarzy, powiększania ust oraz rewitalizacji skóry.
Princess Rich – hialuronowa kuracja mezoterapii do twarzy z wysokim stężeniem gliceryny. To sterylny, transparentny żel, stworzony by rozświetlić twarz. Gliceryna nawilża i ujędrnia skórę, sprawiając, że staje się ona bardziej elastyczna i promienna. Działa jako wypełniacz do małych zmarszczek, takich jak kurze łapki, zmarszczki śmiechu, czy zmarszczki palacza wokół ust. Znakomicie nawilża skórę, może więc być używany przed lub po opalaniu.
Dermatologia estetyczna to bardzo modna i szybko rozwijająca się dziedzina medycyny. Coraz więcej osób chce opóźnić proces starzenia skóry, by na dłużej zachować zdrowy, młody wygląd. Zadbana twarz, sportowa sylwetka – to cechy społecznie pożądane, otwierające drogę do kariery, gwarancja dobrego samopoczucia, to coś, co podnosi samoocenę, daje poczucie pewności siebie.
Starzenie się skóry jest procesem naturalnym, nieuchronnym. Kluczową rolę odgrywają tu czynniki genetyczne. Wzór własnego starzenia się można obserwować u członków rodziny ze starszego pokolenia. To, jak zmienia się ich figura i na ile rozwijają się zmarszczki, stanowi wskaźnik zmian naszego ciała. Ale geny to nie wszystko…
Od wielu lat wiadomo, że procesowi naturalnego starzenia się skóry towarzyszy starzenie spowodowane działaniem czynników środowiskowych. Istnieją liczne czynniki oddziałujące na starzenie się, których skutki można w znacznym stopniu ograniczyć. Takie czynniki jak promieniowanie słoneczne, zanieczyszczenie środowiska, nieprawidłowe odżywianie, palenie papierosów, nadmiar alkoholu, niewłaściwa pielęgnacja powodują, że nasza skóra starzeje się szybciej niż zaprogramowała to Matka Natura. Dlatego też nie wiek decyduje o wyglądzie i kondycji naszej skóry, ale wiedza i umiejętności dbania o nią. Sam proces starzenia rozpoczyna się początkowo w niewidoczny sposób, około 25-30 roku życia. Z każdym rokiem życia ilość kolagenu (rusztowanie dla skóry) zmniejsza się o około 1%. Po 25-30 roku życia na skórze pojawiają się pierwsze zmarszczki, po czterdziestce skóra ulega odwodnieniu i staje się mniej elastyczna a zmarszczki pogłębiają się. Po 50 roku życia skóra traci jędrność na skutek osłabienia struktury kolagenu i elastyny, opada i wiotczeje. Zmienia się owal twarzy.
Dla utrzymania skóry w dobrej kondycji potrzebna jest jej systematyczna pielęgnacja uzupełniona odpowiednio dobranymi zabiegami medycyny estetycznej. O skórę należy dbać zawsze i w każdym wieku. O tym często zapominają kobiety podejmując na własną rękę zabiegi pielęgnacyjne, chaotycznie, niekonsekwentnie, stosując niewłaściwe preparaty, wypróbowując wszystko co znajduje się na półce w drogerii. A wszystko po to, by powstrzymać oznaki upływu czasu na skórze twarzy i całego ciała. A trzeba wiedzieć o tym, żeby dobrze wybrać kosmetyk, należałoby zrozumieć mechanizmy ich działania i przyjrzeć się procesom starzenia się skóry. Bez tej wiedzy kupowanie kosmetyków pełni rodzaj drogiego hobby i nie przynosi zamierzonych rezultatów.
Dobrze zadbana twarz starzeje się wolniej a zmarszczki pojawiają o wiele lat później. Młode osoby często uważają, że zabiegi medycyny estetycznej zarezerwowane są dla kobiet dojrzałych. Nic bardziej mylnego. U osób młodych możemy w zasadzie stosować wszystkie zabiegi, które proponujemy osobom starszym. Toksyna botulinowa, kwas hialuronowy i pilingi medyczne zastosowane w odpowiednim czasie, profilaktycznie, dają doskonałe efekty i są inwestycją na przyszłość. Profesjonalne zabiegi złuszczania naskórka i/lub skóry właściwej za pomocą pilingów medycznych od lat zajmują pierwsze miejsce w rankingu najbardziej popularnych zabiegów. Efektem zabiegu jest rozświetlenie, odświeżenie, poprawa napięcia, redukcja zmarszczek, regeneracja cery. Dzięki odpowiednio dobranym pilingom można pozbyć się niektórych przebarwień, zmniejszyć łojotok skóry, zminimalizować widoczność blizn potrądzikowych. Skóra staje się wyraźnie gładsza, kolor ulega ujednoliceniu.
Zabiegi mezoterapii o nawilżającym i regenerującym działaniu, stosowane raz na pół roku, pomogą skórze starzeć się wolniej, wyglądać zdrowo, rześko i pięknie. Zastąpią tony kremów, które stanowią jedynie uzupełnienie w pielęgnacji naskórka i nigdy nie wnikną na tyle głęboko, aby działać równie skutecznie. Preparaty odżywcze podawane przez dermatologa w skórę nie tylko likwidują objawy, ale stymulują (zmuszają) skórę do samodzielnej odnowy.
Wiek metrykalny nie musi pokrywać się z kondycją naszej skóry. Mimo iż starzenie skóry jest procesem postępującym i nieuchronnym, można go znacznie opóźnić i w pewien sposób ujarzmić. Przez odpowiednią pielęgnację, zdrowy styl życia i zabiegi możemy starzeć się wolniej. Zapraszamy do Alma-Medica, gdzie lekarz medycyny estetycznej postawi diagnozę skóry, opracuje plan terapeutyczny oraz dobierze preparaty i kosmetyki do pielęgnacji, odpowiadające na indywidualne potrzeby skóry.
1. USG jamy brzusznej
Na 2 dni przed badaniem przed badaniem USG należy:
• zażywać Espumisan lub Esputicon 3 razy dziennie po 2 kapsułki. Oba te leki mają dokładnie takie samo działanie i można je bez recepty nabyć w każdej aptece
W dniu poprzedzającym badanie należy:
• nie spożywać pokarmów ciężkostrawnych, wzdymających oraz napojów gazowanych – ostatni posiłek zjeść nie później niż o 19-tej
• po każdym posiłku (porannym, popołudniowym i wieczornym) zażyć dwie kapsułki Esputiconu lub Espumisanu
• osoby otyłe lub ze skłonnością do zaparć powinny zastosować środki przeczyszczające – jednak nie później niż 24 godziny przed badaniem. Środkiem przeczyszczającym nie może być lewatywa.
W dniu badania należy:
• zażyć rano 2 kapsułki Esputiconu lub Espumisanu
• na badanie zgłosić się na czczo (min 6 godzin bez picia i jedzenia)
• zadbać o wypróżnienie
• nie palić papierosów i nie pić kawy
• pacjenci, którym badanie wyznaczono po godzinie 14:00 mogą zjeść najpóźniej do godziny 8:00 bułkę z masłem i wypić gorzką herbatę
• jeżeli wcześniej były wykonywane badania USG należy przynieść ze sobą ich wyniki
Do badania pęcherza moczowego, gruczołu krokowego i narządu rodnego należy:
• na 1-2 godziny przed badaniem wypić około litra niegazowanego płynu – zgłosić się do badania z pełnym pęcherzem
2. USG piersi
• najlepiej wykonać badanie między 5 a 10 dniem cyklu miesiączkowego
3. Cytologia – przygotowanie pacjentki:
• optymalny czas wykonania badania to okres między 10 a 18 dniem cyklu miesiączkowego
• nie należy stosować irygacji przed badaniem cytologicznym, ani zakładać tamponów
• jeśli kobieta stosuje leki dopochwowe, badanie cytologiczne wykonuje się po odczekaniu 6 dni od ostatniej dawki leku
• pacjentka powinna powstrzymać się od stosunków płciowych co najmniej 24 godziny przed badaniem
• co najmniej 1 dzień po badaniu ginekologicznym
4. Wymaz z gardła
• na pobranie wymazu z gardła należy zgłosić się na czczo lub minimum 3 godz. po spożyciu posiłku
• przed zgłoszeniem się na badanie należy oczyścić zęby samą szczoteczką do zębów lub szczoteczką i łagodną pastą do zębów
• w dniu pobrania próbki wykluczone jest stosowanie płukanek, tabletek do ssania i innych środków o działaniu miejscowym dezynfekującym
5. Uroflowmetria
• podstawowym warunkiem, który musi być spełniony jest odpowiednie wypełnienie pęcherza moczowego. Za optymalną objętość oddanego moczu uznaje się 250 – 500 ml.
• dla orientacyjnej oceny stopnia wypełnienia pęcherza zwykle wystarcza odczuwanie silnej potrzeby oddania moczu.
• na 2 godziny przed badaniem należy wypić 4 szklanki płynów (np. kawa, herbata, woda) i zgłosić się z wypełnionym pęcherzem
Rak szyjki macicy jest drugim pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym rozpoznawanym u kobiet. Współczynniki epidemiologiczne charakteryzujące zachorowalność i umieralność na raka szyjki macicy różnią się znacząco dla poszczególnych państw, miast czy regionów geograficznych. Polska zajmuje średnią pozycję w świecie. Co istotne jednak, wśród państw stowarzyszonych w Unii Europejskiej zarówno współczynniki zachorowalności jak i umieralności na raka szyjki macicy w naszym kraju są jednymi z najwyższych. Dane Krajowego Rejestru Nowotworów wykazały, że w 2008 roku na raka szyjki macicy w Polsce zachorowało 3270 kobiet, a zmarło 1745.
Wysoka zachorowalność na raka szyjki macicy wynika z rozpowszechnienia czynników ryzyka rozwoju tego nowotworu jak również objęcia badaniami przesiewowymi jedynie wciąż niewielkiego odsetka populacji kobiet.
Etiologia raka szyjki macicy jest nierozerwalnie związana z zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego o wysokim potencjale onkogennym (np. HPV 16, 18).
Oprócz zakażenia HPV do czynników ryzyka raka szyjki macicy zalicza się: wiek, aktywność płciową: wczesną inicjację seksualną, dużą ilość partnerów, liczne ciąże i porody, palenie tytoniu, jak też niski status socjoekonomiczny, a także śródnabłonkową neoplazję szyjki macicy w wywiadzie. Do prawdopodobnych czynników ryzyka należą: wieloletnie stosowanie antykoncepcji hormonalnej, dieta uboga w przeciwutleniacze (A, B12, B6 i C, kwas foliowy, beta-karoten, retinol i likopen), częste stany zapalne pochwy wywołane przez Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhoeae oraz wirusy (HSV-2, EBV czy CMV).
Od chwili zakażenia wirusem HPV do rozwoju inwazyjnego raka szyjki macicy mija 5 do 10 lat. Teoretycznie jest to wystarczająco dużo czasu, aby wykryć chorobę w stadium, w którym jest ona całkowicie uleczalna. Zarówno umiejscowienie nowotworu, łatwo dostępne diagnostyce, jak i powolny jego rozwój powinny sprawić, że jego znaczenie wśród innych nowotworów wręcz marginalne. A tak nie jest… Co więcej, ponad połowa przypadków raka szyjki macicy rozpoznawana w zaawansowanych stadiach choroby.
Według Krajowego Rejestru Nowotworów pierwsze przypadki zachorowań na raka szyjki macicy odnotowano już w grupie wiekowej pomiędzy 20 a 24 rokiem życia, a pierwsze zgony przed ukończeniem 30 roku życia. Szczyt zachorowań zgodnie z obserwowanym od lat trendem przypada na kobiety pomiędzy 45 a 59 rokiem życia.
Podstawowym badaniem przesiewowym służącym wykrywaniu nowotworu szyjki macicy jest badanie cytologiczne – badanie krótkie i niebolesne. Powinno być ono wykonane u wszystkich kobiet po ukończeniu 25 roku życia lub nie później niż 3 lata po rozpoczęciu współżycia płciowego. W przypadku wyników prawidłowych i braku obecności czynników ryzyka rozwoju raka szyjki macicy powinno cytologię należy powtarzać co 3 lata. Wiele dyskusji toczy się wokół profilaktycznych szczepień skierowanych przeciw onkogennym wirusom związanym z powstawaniem raka szyjki macicy. Niewątpliwie szczepienia te przeciwdziałają powstaniu przewlekłego stanu zapalnego wywołanego przez HPV 16 i 18, przez co istotnie redukują ryzyko wystąpienia raka szyjki macicy. Szczepieniem powinny być objęte dziewczynki pomiędzy 12 a 15 rokiem życia w ramach pierwotnej profilaktyki raka szyjki macicy.
Aby zredukować przedwczesną śmiertelność kobiet związaną z rakiem szyjki macicy aż o 80%, konieczne są rzetelne badania profilaktyczne i wzrost świadomości społecznej, by się do nich regularnie zgłaszać. Czy to rzeczywiści tak wiele?
Lato, czas słońca i wypoczynku, odsłania różne niedoskonałości skóry.
Znamiona – warto sprawdzić!
Są to najczęściej płaskie, ciemne zmiany średnicy kilku-kilkunastu mm, zlokalizowane najczęściej na tułowiu. Jeśli posiadają asymetryczny kształt, nieregularne odgraniczenie, niejednorodną pigmentację, czerwoną obwódkę i zaczynają szybko rosnąć – mogą być niebezpieczne. Istnieje możliwość, zwłaszcza po nasłonecznieniu, rozwoju czerniaka (najgroźniejszego nowotworu).
Dermatoskopia (dermoskopia) – jest nieinwazyjną metodą diagnostyczną polegającą na uwidocznieniu pod powiększeniem 10-40 x obrazu skóry i zmian skórnych. Badaniem tym można ocenić czy zmiana skórna jest niegroźnym defektem estetycznym, czy to już czerniak.
Grzybica stóp i paznokci
Łatwo się nią zakazić korzystając z basenów oraz chodząc w odkrytym obuwiu. Najczęstszą jest grzybica międzypalcowa. Początkowo zajmuje przestrzeń między palcem stóp III i IV. Obserwuje się rumień ze złuszczaniem oraz macerację naskórka. Zmiany mają tendencję do szerzenia się na powierzchnię grzbietową stopy. Wykwitom towarzyszy silny świąd. Grzybica paznokci najczęściej objawia się utratą przejrzystości paznokcia, rogowaceniem podpaznokciowym i oddzieleniem paznokcia od łożyska. Płytka paznokciowa ulega przebarwieniu i pogrubieniu, a z czasem paznokieć staje się kruchy i łamliwy, aż może dojść do całkowitego jego zniszczenia.
Brodawki wirusowe
Bardzo łatwo jest się nimi zakazić korzystając np. z basenów.
Najczęściej umiejscawiają się na stopach. Występują tu dwa rodzaje brodawek typu myrmecia – są to głębokie, bolesne zmiany grudkowe, najczęściej nieliczne lub nawet pojedyncze oraz brodawki typu mozaikowatego. Są to zmiany grudkowe występujące bardzo powierzchownie na podeszwach stóp. Są zwykle zlewne i niebolesne.
Bardzo skuteczną metodą leczenia brodawek jest tzw. kriochirurgia. Wykonuje się ją specjalnymi urządzeniami przeznaczonymi do miejscowego zamrażania chorej tkanki. Najczęściej wykorzystuje się jako czynnik chłodniczy podtlenek azotu. Aplikator używany przy zabiegu jest chłodzony do temp. – 65 do – 85st. C. Temperatura ta niszczy chorą tkankę (bezpośrednio po zabiegu przejściowo może wytworzyć się pęcherz).
Warto wspomnieć, że metodą tą można usuwać również drobne naczyniaki, włókniaki, brodawki łojotokowe (starcze) i inne punktowe zmiany skórne.
Stulejka to schorzenie męskie dotyczące bardzo istotnego w życiu każdego mężczyzny organu – prącia, a bardziej precyzyjnie samego napletka. Napletek to skóra pokrywająca żołądź. Jej zadaniem jest ochrona żołędzi przed otarciami i uszkodzeniami. Napletek sprawia także, że delikatna skóra żołędzi jest stale nieco wilgotna. Napletek jest ruchomy co umożliwia na jego odwodzenie i usuwanie gromadzącej się pod nim mastki zwanej też „smegmą” – białej, gęstej, mazistej substancji o nieprzyjemnym zapachu. Na mastkę składają się resztki moczu, spermy, złuszczonego naskórka i łoju – raj dla bakterii. Mastce przypisuje się także, dotąd wprawdzie niepotwierdzone, działanie rakotwórcze.
Stulejka pojawia się gdy nie można odwodzić swobodnie napletka w celu usunięcia zalegającej pod nim mastki. Niemożność odwodzenia napletka spowodowana jest zbyt wąskim ujściem napletka (zbyt małą średnicą otworu w napletku). Oczywiście problem ten dotyczy nie tylko zabiegów higienicznych, ale także – współżycia. Stulejka utrudnia a nawet uniemożliwia czynności seksualne. Przy wzwodzie napletek nie zsuwa się za żołądź do rowka zażołędnego, tak jak powinno mieć to miejsce. Utrzymywanie stosunków seksualnych jest znacznie utrudnione. Podczas stosunków często dochodzi do kontuzji w postaci uszkodzeń skóry napletka, która naciągana na żołądź w wyniku ruchów stymulujących pęka powodując powstawanie ran, które po zabliźnieniu dodatkowo zawężają ujście napletka. Wiele z osób dotkniętych tym schorzeniem nie poddaje się latami leczeniu, bo się po prostu wstydzą. Osoby młodsze boją się powiedzieć o tym problemie rodzicom, osoby starsze najczęściej boją się reakcji ich najbliższego otoczenia. Obie postawy są oczywiście naganne, nie należy zwlekać z postawieniem diagnozy. Czym wcześniejsze leczenie tym lepsze efekty.
Leczenie polega na chirurgicznej korekcji: plastyce grzbietowej lub całkowitym obrzezaniu. Wykonywane jest w miejscowym, nasiękowym znieczuleniu. Cała procedura trwa ok. 30-40 min. Po zabiegu pacjent udaje się do domu. Zakładane szwy wchłaniają się samoistnie.
Badania ultrasonograficzne – USG – rozwijają się dynamicznie od ponad pięćdziesięciu lat i obecnie są najpopularniejszym badaniem obrazowym w medycynie. Badanie USG wykorzystuje fale ultradźwiękowe o częstotliwościach od 2 do 12MHz. Fala ultradźwiękowa, o natężeniu nieszkodliwym dla pacjenta i badającego, jest przekazywana w głąb ciała ludzkiego, a następnie na granicy między narządami część energii zostaje odbita, pozostała część rozchodzi się dalej. Odbite bądź pochłonięte fale są przetwarzane w sygnał elektryczny, który na monitorze aparatu pojawia się w kolorze czarnym lub różnych odcieniach szarości.
Dzięki temu możemy zobaczyć zarys oraz wygląd narządów wewnętrznych. Monitor, aparat przetwarzający fale oraz głowica (sonda) ultradźwiękowa składają się na aparaturę służącą do wykonywania badań USG.
Obecnie nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić diagnostyki bez badań USG jamy brzusznej, tarczycy lub piersi. Ultrasonografia jest niezastąpioną techniką w ginekologii i położnictwie oraz w kardiologii i diagnostyce naczyniowej. W ostatnim czasie znalazła zastosowanie w ortopedii, reumatologii, okulistyce, stomatologii i wielu innych dziedzinach medycyny. Postęp techniczny umożliwiający konstruowanie nowoczesnych ultrasonografów spowodował zainteresowanie obrazowaniem tkanek powierzchownych, głównie skóry.
Najczęściej wykonywane badania to: USG jamy brzusznej, piersi, tarczycy, stawów oraz mięśni kończyn dolnych i górnych.
Najczęściej wykonywane badania oceniające przepływ krwi w naczyniach to: USG dopplerowskie żył lub tętnic szyjnych, kończyn dolnych i górnych.
Badanie USG jamy brzusznej
Do badania USG jamy brzusznej trzeba się przygotować. Przygotowanie polega na pozostaniu na czczo lub 5-6 godzin bez jedzenia i picia. Do badania urologicznego prostaty i badania ginekologicznego macicy należy powstrzymać oddawanie moczu i zgłosić się do badania z pełnym pęcherzem. Można dodatkowo zażyć środki przeciw wzdęciom np. Espumisan, by gazy jelitowe nie utrudniały dobrej widoczności narządów głębiej położonych, takich jak trzustka lub aorta. Przed badaniem lekarz pokrywa głowicę aparatu żelem w celu uzyskania pełnego kontaktu powierzchni głowicy ze skórą osoby badanej. Zabieg ten ma eliminować drobne pęcherzyki powietrza, które powodują rozproszenie fali ultradźwiękowej.
Badanie USG trwa ok. 10-15 minut. Jest wykonywane w pozycji leżącej. Badający przesuwa głowicę USG po ciele badanej osoby i oglądają narządy wewnętrzne. Aby dobrze ocenić narządy leżące pod przeponą, czyli wątrobę, pęcherzyk żółciowy, trzustkę i śledzionę, pacjent w czasie badania musi kilka razy nabrać i zatrzymać powietrze w płucach. W czasie badania USG jamy brzusznej określa się także stan nerek, aorty, pęcherza moczowego, u kobiet macicy, a u mężczyzn prostaty. USG brzucha nie określa dokładnie stanu żołądka, dwunastnicy i jelit.
Badanie dopplerowskie naczyń żylnych ma na celu ocenę zaburzeń przepływu krwi w żyłach, najczęściej kończyn dolnych, rzadziej górnych. Ocenia się obecność żylaków oraz wydolność zastawek żylnych, w tym zastawek w pachwinach. Ocenia się obecność lub brak skrzeplin powodujących zapalenie zakrzepowe żył oraz wydolność układu głębokiego. Badanie to wykonujemy w pozycji leżącej i stojącej z zastosowaniem koloru oraz przepływu krwi Dopplerem spektralnym.
Badanie USG dopplerowskie tętnic szyjnych i kręgowych jest wykonywane u pacjentów z dolegliwościami bólowymi głowy, kręgosłupa szyjnego, chwilowymi, przemijającymi utratami świadomości oraz przy obecności miażdżycy. Badanie ocenia stopień nasilenia miażdżycy oraz prędkości przepływu krwi w tętnicach szyjnych wspólnych, wewnętrznych i zewnętrznych oraz w kręgowych.
Badanie USG dopplerowskie tętnic kończyn dolnych jest wykonywane u pacjentów z bólami nóg, zwłaszcza łydek, występujących po chodzeniu. Wykrywa ono zmiany miażdżycowe w tętnicach, które powodują ich zwężenie i które przez to znaczne zmniejszenie napływu krwi do łydek i stóp. Zaleca się wykonanie tego badania u pacjentów z cukrzycą i przy utrzymującym się podwyższonym poziomie cholesterolu.
Badanie USG układu ruchu obejmuje ocenę budowy stawów np. kolanowego, skokowego, łokciowego, barkowego i nadgarstka. W badaniu tym określa się obecność zmian zwyrodnieniowych lub pourazowych, co ma bardzo ważne znaczenie dla dalszego leczenia pacjenta. Można także zbadać mięśnie, ścięgna i więzadła i opisać ich zmiany, które często powodują znaczne dolegliwości bólowe. Badanie USG sutków (sonomammografia) jest podstawowym badaniem obrazującym budowę piersi, w pełni komplementarnym do mammografii. Badanie USG z dużą dokładnością obrazuje wszystkie tkanki budujące sutki wraz z przewodami mlekowymi oraz okolicznymi węzłami chłonnymi. Badanie to jest niezwykle przydatne w profilaktyce chorób sutka. Powinno być wykonywane u wszystkich kobiet po 20 roku życia.
Autor: dr n.med. Renata Stąpor
Wchodząc w XXI wiek, weszliśmy nie tylko w erę przyśpieszonego rozwoju cywilizacyjnego, ale ciągniemy również za sobą porażki. Mimo ogromnego postępu, ciągle rosną wskaźniki umieralności. W Polsce „nie umieramy na starość”, główną przyczyną umieralności są choroby układu krążenia. Nasze serce nie wytrzymuje tempa życia, stresu, papierosów, szkodliwych nawyków żywieniowych, zatrucia środowiska itp. Ponad 60% z nas prowadzi siedzący tryb życia z minimalną aktywnością życiową.
Chorujemy na nadciśnienie (coraz częściej dzieci), co druga osoba ma podwyższony poziom cholesterolu, nadwagę lub otyłość. Alarmująco rośnie również ilość rozpoznań cukrzycy i chorób psychicznych. To wszystko musi prowadzić do spadku jakości życia, zwiększenia chorobowości, inwalidztwa i umieralności. Tymczasem współczesna medycyna daje szansę na „wyrolowanie” wielu chorób. Niektóre diagnozy są jak zderzenie ze ścianą betonową – jest szok, po którym trzeba pozbierać się do kupy i próbować ją przeskoczyć. Nie ma innej opcji… W swojej praktyce medycznej i życiu spotkałam się z różnym podejściem do życia i do zdrowia. Najczęściej „Polak mądry po szkodzie” lub „a gdybym wiedział…”
Dla tych co chcą inaczej, dedykuję mój Dekalog Zdrowia:
1. Psyche i Phisis to jedno – dbaj o psychikę, bo jeśli zachoruje – to Twój organizm to odczuje fizycznie. Na każdym etapie zdrowia i choroby psychika jest skuteczną bronią. Słowo pesymizm wyślij do słownika wyrazów obcych.
2. Badaj się! Nie bagatelizuj objawów, jeśli dzieje się coś z Twoim organizmem. Nie mów: samo przyszło, samo przejdzie…
3. Znajdź swojego lekarza – takiego, którego obdarzysz zaufaniem i który da Ci poczucie bezpieczeństwa. Nie wstydź się pytać go nawet o wstydliwe dla Ciebie objawy. Chorobom to wszystko jedno gdzie włażą…
4. Konsultuj wyniki badań – nie zwlekaj! Im szybciej podejmiesz działania, tym lepiej. O wyniku leczenia często decyduje czas.
5. Jesteś zdrowy – żyj zdrowo (wysypiaj się, ruszaj się, odżywiaj się prawidłowo, rób badania kontrolne).
6. Jesteś chory – żyj zdrowo i lecz się! Zaufaj medycynie konwencjonalnej, nie opóźniaj leczenia próbując samemu ziół czy korzystając z metod paramedycznych…
7. Zasięgnij opinii innych! Znajdź odpowiedniego specjalistę z odpowiedniej dziedziny.
8. Współpracuj w procesie leczenia! Sam lekarz bez Ciebie – niewiele może…
9. Diagnoza to nie wyrok! Wszystko jest indywidualne. Nie porównuj objawów choroby i skutków leczenia do innych…
10. Wyjście z choroby zależy od Ciebie i Twojej determinacji.
Prostata, inaczej stercz, to gruczoł wielkości kasztana umiejscowiony poniżej pęcherza moczowego. Ze względu na funkcję bliższy jest układowi płciowemu niż moczowemu: jego wydzielina wchodzi w skład spermy i umożliwia plemnikom poruszanie się. Związek z układem moczowym wynika z położenia – przez środek gruczołu przebiega bowiem cewka moczowa. Niektórzy mężczyźni nie zdają sobie sprawy z jego istnienia.
Po pięćdziesiątce, czasami nieco wcześniej, większość z nich dowiaduje się o prostacie za sprawą przykrych dolegliwości związanych z jej rozrostem.
Łagodny rozrost prostaty: z wiekiem, gdy w organizmie mężczyzny zmniejsza się produkcja męskich hormonów – androgenów, gruczoł zaczyna się powiększać. Powoduje to ucisk na cewkę moczową i zwężenie jej światła. To główny powód zaburzeń oddawania moczu. W skrajnych przypadkach może nawet całkowicie dojść do zatrzymania moczu. Rozrośnięty stercz utrudnia całkowite opróżnianie pęcherza moczowego. Zaleganie w nim moczu może być przyczyną nawracających infekcji, a w dalszej konsekwencji prowadzić do zaburzenia pracy nerek. Rozrost łagodny nie jest rakiem, nie daje on przerzutów do innych części ciała i nie atakuje innych tkanek ani komórek. W większości przypadków łagodnego rozrostu prostaty można poprzestać na leczeniu farmakologicznym. Gdy zmiany są bardzo zaawansowane, konieczna może być interwencja chirurgiczna.
Objawy łagodnego rozrostu prostaty:
• spowolnienie strumienia moczu i jego siły,
• spowolnienie rozpoczęcia oddawania moczu,
• problemy z zatrzymaniem strumienia moczu,
• uczucie, że po oddaniu moczu twój pęcherz nie jest całkowicie opróżniony,
• częste oddawanie moczu,
• zatrzymanie moczu,
• nudności, zawroty głowy, senność występują wówczas, gdy zastój moczu doprowadzi do uszkodzenia nerek.
Łagodny rozrost prostaty – leczenie: farmakoterapia: leki roślinne, leki rozkurczające: alfa-blokery, leki zmniejszające objętość prostaty: finasteryd, dutasteryd. Leczenie zabiegowe: przezcewkowa elektroresekcja prostaty-TURP jako złoty standard, małoinwazyjne metody laserowe (laser zielony, laser diodowy), otwarty zabieg operacyjny – adenomektomia.
